Louwschepoort 4

Dit in 1971 fraai gerestaureerde middeleeuws woonhuis is gebouwd aan de achterzijde van een breed huiserf van de Hinthamerstraat (nummers 102 en 104) dat zich oorspronkelijk uitstrekte van deze straat tot aan de Binnendieze (Groote Stroom). De eerste bewoningssporen op deze locatie gaan terug tot de periode 1200-1275. De Louwschepoort zal als straatje zeker omstreeks het midden van de 14e eeuw hebben bestaan, aangezien de stenen huizen aan het straatje op die periode waren georiënteerd (de naam 'Louwschepoort' dateert overigens pas uit de 17e eeuw). Ook de oorsprong van het pand Louwschepoort 4 gaat terug op de 14e eeuwse periode, afgaande op de aangetroffen funderingen in de kelder. Het huis is waarschijnlijk een slachtoffer geweest van de grote stadsbrand van 1419, want het is kort daarna herbouwd in de huidige vorm. Het linkerdeel (Louwschepoort 2) was aanvankelijk slechts één verdieping hoog met een lessenaarsdak tegen het rechterdeel nr. 4. Later in de 15e of vroege 16e eeuw is het linkerpand met een verdieping verhoogd. Aan de voorzijde van het pand nr. 4 is op de verdieping een middeleeus venster (kloosterkozijn) gerecontrueerd. Bij de voordeur is te zien dat het gebouw aan de voorzijde een uitgebouwde traptoren heeft gehad. De in deze buitenmuur opgenomen kaarsnis diende oorspronkelijk voor de inwendige verlichting van dit trappenhuis. In het interieur van het woonhuis zijn de middeleeuwse moer- en kinderbalken in het zicht gebracht.